ادامه ماجرای ترک شیرازی در مسیری دیگر!

خواهر بزرگواری که دوست صمیمی همسر بنده هستن بعد از اطلاع از  اشعار قبلی با همون قافیه و البته در موضوعی دیگر (خواستگاری) چنین گفتن و برای همسرم ایمیل کردن:

اگر آن مردك تنها! بيابد خانه ما را

وگر همت نمايد وَ به دست آرد  دل ما را

دگر كاري ندارم من سمرقند و بخارا را!

و زين دنيا نخواهم جز يه پرشیّا و ویلا را!

(با یه تغییر جزئی برای تصحیح وزن)

این باعث شد ذوق بنده شکوفا بشه! و در پاسخ چنین بگویم:

ألا اي دختر دانا كه هستي شيعه، مولا  را                    

اگر يك روز، آقايي  بزد درب شماها را

و گفتا خواستگارم من به دنبال نگارم من                  

و در فكر چنين روزي نخفتم من چه شبها را!

مپرس اول ز دنيايش و از حق و مزايايش  

نه از مِلكش نه از مُلكش نه مثقال طلاها را          

نه از اموال منقولش نه از اَنبان پر پولش                 

نه از باغات و منزلها نه پرشيّا و ويلا را!

ولي پرسش كن از دينش و از اخلاق و آئينش          

نماز و طاعتش بنگر و حبّش آل طاها را

ببين مهر و وفايش را و ميزان سخايش را                

شجاعت را صلابت را و پا بنديْش تقوا را

اگر ديدي كه اينها را خدا روزي او كرده                     

سراسيمه قبولش كن و راضي كن تو بابا را!

همينكه شغلكي دارد و يا  آلونكي دارد                    

قناعت كن بگو بله! مخور اندوه فردا را

خدا فرموده در قرآن «و ألحقنا بهم» اي دوست         

تو بعد از اين بشارتها رها كن اهل دنيا را

كه چون با يك چنين مردي تو باشي همدم و همره 

اميدي هست در محشر ببيني روي زهرا را

و اما شاعر صوفي پشيمان مي شود آن دم                

كه مي آرند در محشر هر آنچه زشت و زيبا را

هم آن تركان شيرازي هم آن شاخه نباتش را!            

و مي پرسند از ایشان تولا و تبرّا را

"صبا"! اميد آن دارم كه در آن وادي حسرت              

بگيرد ساقي كوثر ز لطفش دست ماها را!

دعواي چند شاعر برسر ترك شيرازي!

شنیدين که شاعر شیرازی معروف به حافظ گفته:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را 

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

و گويا صائب تبریزی با سرزنش حافظ گفته:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را 

به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آن کس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد    

نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

 

و  شهریار هم با ملامت صائب می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                        

به خال هندویش بخشم تمام روحِ اجزا را

هر آن کس چیز می بخشد به سانِ مرد می بخشد

نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند           

نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را

 

ولي خانم فاطمه دریایی با متانتی خاص(!) چنين سروده:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                

خوشا بر حال خوشبختش به دست آورده دنیا را!

نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را                     

مگر بنگاه املاکم؟ چه معنا دارد این کارا؟!

و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلاً                          

که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را!

نه حافظ داد املاکی نه صائب دست و پا ها را                

فقط می خواستند این ها بگیرند وقت ما ها را!

 

و اما بنده هم آستین بالا زده! و چنين گفتم:

نخواهم ترك شيرازي به دست آرد دل ما را   

كه در آئين ما تحريم كردند اين غلطها را!

مراد حافظ از اين ترك، همان زيبا پسر باشد!

اگر باور نداري تو ببین حرف «شميسا» (۱) را

............................................................................

(۱) دکتر سیروس شمیسا پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی، رد پای روشن معشوق مذکر! را در شعر و ادبیات فارسی با مدارک و ادله فراوان در کتابی با عنوان "شاهد بازی در ادبیات فارسی" نشان داده و از جمله در شعر حافظ جایگاه آن را تبیین نموده. کتابش مدت کوتاهی پس از چاپ ممنوع الانتشار و التوزیع گشت! فایل آن در نت موجوده. طالبان تحقیق رجوع کنند!